Zo, we kunnen weer.
Heel wat Belgjes vonden weer de weg naar NL. Eentje helaas, zat thuis met het beestje. das kut met peren.
Tijdens de briefing kregen we te horen dat de start buiten te doen was. Met een luchtbuks zouden we starten en de rest zou zichzelf wel uitwijzen.
Het klonk alvast allemaal zeer eenvoudig… En daar sta je dan. Lekker weertje, MP5 om de nek en de luchtbuks met 12 pellets in je hand.
Piep, en de adrenaline giert meteen door je lijf. Morgen zet ik wat foto’s er bij maar nu ga je het even moeten doen met dit radioverslagje.
Je loopt door een holle weg met links en recht verspreid hangen ballonnen. Pew pew zoals een echte IPSC schutter mocht je deze keer bewegend schieten.
Aan het einde van de weg dropte je de luchtbuks met achterlating van 10 ballonnen. Eéntje ging langzaam af, mindfukje maar dat heb je vaak bij DSR. De scoring was bijzonder, die ging steeds x2 omhoog per treffer (ballonnen only).
Sprintje achterom en zo de trappen af naar de pistool schietzaal 25m. Stage 2, dertig bowlingpins. Ik ram een magazijn er in en laadt de MP5 netjes door op doel. bambambam bam klik… Fuck!
Wapen kantelen, bolt open, mag uit, 2x rakken, en opnieuw de laadprocedure. Bam klik. Serieus?? Ergens heeft ene Murphy een dealtje gesloten met ene Newton… opnieuw leeg gemaakt, nieuw magazijn er in en same story. Dan maar ontladen en naar stage 3. Insjallah !! nope. De MP5 steekt zijn tong uit. Bliksemsnel duw ik de pin er uit en in men mond. Breek het wapen open, leatherman uit men zak en vis een platgeslagen huls tussen de body en de hamer. Kut storing. En in eens. De hand van God… Of toch niet? De RO maakt er een einde aan en zegt “Reshoot doen?”
Elk strijdplan werkt tot aan het eerste schot…
Dus, hobbel de bobbel naar de kantine en even alles weer resetten. Deze keer enkel gewone mags gebruiken zeg ik tegen me zelf.
Piep, here we go again.. De ballonnen knappen vlotjes, en enkele tellen later sta ik opnieuw op stage 2. De MP5 braakt weer vuur en er begint vaart in te komen. Tot ie weer klik zegt. Deze keer draait ik m 180 graden om en ontlaad. Dit truukje lijkt te werken en wat later is de rest van het magazijn leeg geperst. Er blijven toch nog veel kegels hangen. Stage 2 ligt een schiethokje verder en elegant (hmm) verplaats ik me opzij. Voor je een mobiele kogelvanger met 2 A5jes. Graag elk 5 treffers en de rest mag je verspillen op een soort ballenkraampiramide (96 punten bij scrabble) van houten kubussen. Dat zou appeltje eitje moeten zijn met een 9mm, toch? Nope. Ik heb geen idee wat er fout ging maar die houtblokjes gaven geen kik. De MP5 ook niet. Opnieuw storing en van ellende gooi ik er een nieuw magazijn in. Frustratie level ging meteen ook omhoog, de piramide wat minder. Nog erger, halthouding. Doorladen als je wapen niet helemaal op doel is, daar moet je niet om zeuren, gewoon kopje bij houden en doen. Twee andere Belgjes zouden hier nog een DQ voor oplopen.
Fuck this, en door naar stage 4. Liggend op de brits. Er staan nu twee mobiele kogelvangers en voor punten te vangen dien je overal 5 treffers te plaatsen. Twintig schoten verder hangen er nog tien kleine buisjes op, nog eens hapering… Nope, laat maar, ik ga voor tijd. Stage vijf dan maar. Kleine opening voor je snotter. opnieuw twee modulaire bakken met A5’jes en tien iets dikkere buizen.
Bon, in men haast mis ik er drie, out of ammo als ik nu niet door loop. Heel wat magazijnen zijn onderweg al verbruikt.
Dus, aftikken naar de laatste stage. Ook hier weer een leuk concept. Of, je schiet de stoppin om. Of je schiet een plankje in twee.
Ach, hoe lastig kan dat zijn met een 9mm? Wreed lastig, toch als je af en toe nog een storing moet oplossen.
Man, wat een gedoe vandaag. Ik was rete blij dat het balkje van zijn sus viel. Veel patronen zaten er niet meer in het magazijn.
166 seconden. Dat kon heel wat sneller. What if then??? Maar dat is typisch DSR… Heerlijk toch!
Thanks aan de crew. Mooi gedaan, leuk concept en lekkere Vlaamse stoofvlees met frietjes.