Ochten Escape Room

DSR match 23 maart 2025 te Ochten

Na een geweldig DSR NK was het weer even wachten op een volgende wedstrijd.
Deze match kwam prima uit op de kalender, echter, alle Belgjes, net als de rest op de reservelijst. En die lijst bleek nogal lang te zijn. Maar net als alle hoop verdampt was kwam er toch een bevrijdend berichtje dat er nog 2 plaatskes open kwamen.
En of we zin hadden? Fuck yeah, schijt een beer in het bos? Wapens en munitie werden in de kofferbak geflikkerd en hup, de  auto in,  om dan met gierende banden  naar NL te scheuren. Enfin, met 30-50 en 80 km/u in realiteit. Onderweg realiseerde ik me dat dit in Ochten te doen was. Crap, das daar altijd 100m en kleine doeltjes. Niets voor mijn MP5 in de kofferbak. Doeme toch.
Ter plaatse aangekomen is dit het eerste beeld dat je op de parking zag…

Geen idee wat die maffe weed smorende Hollanders hier allemaal ‘s nachts uitspoken maar soms wil ik het ook niet weten. Is Zwarts aan het moonen geweest, heeft hij vergeten het luik open te trekken? No clue.
Op den toog in de kantine lag een stageblad. Fuck, weer die stalen ruitjes op 100m en meer van dat precisie gedoe. Gelukkig bleek dat er zoveel inschrijvingen waren dat het parcours ingekort was in afstand. Yes baby. 9mm hammer time. Het thema deze keer was escape room.
Zoals altijd lijkt de setup simpel. Vijf stages, vier puzzelstukken die op het einde een code vormen. Eén codehangslot om op de laatste stage het luikje open te doen. Wat kan er nog misgaan?

Voor mij, een nieuwe DSR schutter (Marko?) die onwaarschijnlijk stond te stuiteren nog voor de beep. Door omstandigheden had ie maar 4 magazijnen voor zijn wapen. Joviaal zoals de DSR mensen zijn werd er een oogje toegeknepen en werd er aangeboden dat iemand voor hem een magazijn op de baan zou bijvullen. Netjes toch zo een sfeer! Na zijn run was ie helemaal euforisch. Beste adrenaline trip ever en hij is “hooked up” voor de rest van zijn dagen. Net een kind de dag voor Sinterklaas komt toen er nog echte zwarte pieten waren.  (Tip vraag 10 extra magazijnen aan de Sint)
Anyway, shooter ready? Beep en we gooien ons plat op stage 1 om onder de barricade 20 pins af te tikken, een metertje of 50-60. Bam bam klik. Serieus! Mag out, 2x racken, ophaken, mag in, release en fire.  Klik…  Miljaar godver nondedju. Meteen spring ik op mijn knieën en sleutel ik de MP5 uit elkaar. Met het vermoeden dat er een huls voor de hamer zit probeer ik alle onderdelen in de lucht te houden.

Tip: Net voor de wedstrijd zag ik bij Angela een tijdelijke score uitdraai. De top drie schutters toen zaten ergens met een hitfactor (punten/tijd) van rond de 4. Dat is zo een kantelpunt  dat  je sneller kan gaan met minder punten of trager met meer punten en toch ongeveer een gelijke score kan hebben.
Hierdoor heb ik voor mezelf de knoop doorgehakt om voor tijd te gaan gezien het niet zeker was dat men wapen bleef werken. Mijn beentjes en verstand  doen het (meestal) altijd.  Dus, alles weer in elkaar en stuif ik de tunnel in. Natuurlijk bleven we nadenken en heb ik het puzzelstuk opgepakt en frommel ik het in mijn dropbag ergens tussen de tunnel stage 2…

“Bon, de shootingbox is de schuine muur” dat wil zeggen, frommel u in een yoga houding en steek dan pas je magazijn in het wapen om door te laden. In de verte een meesterschijf waar de 10 laagste treffers tellen. Je verdubbelt de waarde met nog een kleiduif te raken. Appeltje eitje? Tot je daar als een boomknuffelaar hangt te klooien. Puzzel niet vergeten en naar stage 3. Een groot bord met gaatjes nodigt je uit om een tros bowlingpins af te tikken. Dit keer doet mijn wapen prima zijn best en 30 schoten later zitten we weer in het ritme. Puzzel, puzzel, puzzel raast er door men hoofd.

Vlak voor stage 4 staan twee stevige driehoeken gemaakt van pallets. Tjonge wat een gesukkel bij sommige kandidaten. Met de elegantie van een zwanger nijlpaard met drie benen en een piemel tot op de grond zie je de meesten daar klooien. Mijn plan, loop snel aan, spring op de twee toppen van de driehoeken en gaan met die banaan. Zoals altijd werkt elk plan tot aan de beep.  Nuja, het dak was niet zo hoog en een schuine kogelvanger van de verlichting hing aardig in de baan. De bulten stonden ook wel veel verder uit elkaar dan wat je vanaf de vertreklijn kon zien. Geen idee maar op de één of andere manier zijn we er vlot over gegaan met een tussenstapje. Iemand heeft er een actie foto van.
Op stage 4 zie je of liever, sta je op de skyline van New York. (Die van voor 9/11 vermoed ik). That sucked.  Waar blijven ze het weer uitvinden?

Het fijne aan deze stage zijn de lange rij houtblokjes die je mocht omleggen. Maar, zo stabiel sta of zit je nu ook weer niet op de die houtblokjes. Als gevolg, toch een paar keer in de lucht geschoten.
Hoppa, naar stage 5. Als je goed was blijven nadenken en je had overal de puzzelstukken mee, of minstens drie van de vier dan kon je starten met puzzelen. Als de puzzel correct was kon je de code aflezen en het hangslot open prutsen. Ik zweer het, in je hoofd gaat dat zoooo traag. Hop luikje open en de laatse kleiduifen aan grot vlammen om dan de stoppin een educatieve tik te verkopen. Einde run, bagger veel tijd verloren aan mijn storing, kutscore op stage 1 en dan hoor ik dat ik nog als vierde eindig. WTF?
Na mijn run stond onze nieuwe verslaafde DSR rookie nog steeds te stuiteren en waarschijnlijk heeft zijn vrouw de autosleutels wijslijk afgenomen op de rit naar huis om dan gans de tijd te horen “what if then”…  Enfin, het was weer dikke bal, lol en fijn om er weer bij te zijn.

Dikke merci aan de groene mannekes en madammekes.
Tot de volgende.

Joe