DSR match 12 en 13 oktober 2024 te Katwijk
Hoe ziet een gemiddelde zondag er uit bij een DSR Belg?
Wel, het zijn gemeenteraadsverkiezingen in Belgenland dus, wekker gezet en netje een red dotje op de juiste partij gezet. Aansluitend vloer leggen bij de zoon(zodat ie sneller het huis uit is en ik die ruimte als extra wapenkamer kan benutten). Snel de dochter wegbrengen naar de basket en nog effe verder klooien aan die vloer. Om 11uur de auto in bij grote broer, akke akke toet toet weg zijn wij… Niks doen is geen optie dus onderweg een afspraak gemaakt voor de Belgische verzamelaars vereniging hun testvuren. Even een nieuwe LVR ploeg wat coachen in Aalst zodat die ook een wedstrijd kunnen organiseren. Met de Vlaams schietsportkoepel nog een overleg om een nieuwe vereniging op te richten enz. Enfin, een doodgewone stressvrije zondag, geen vuiltje aan de lucht. Buiten die file vlak aan jullie afrit. Ow, had ik al verteld dat mijn vrouw ook verkiesbaar was. Helemaal “zen” kwamen we op tijd aan in Katwijk aan zee rond een scheet voor drie na de noen. Ik zou mijn levensweg helemaal niet anders willen aanpakken.
Zoals altijd krijg je dat fijne welkom gevoel als buitenlander zodra je een schietstand in NL binnenkomt. Fijn toch.
Thema deze keer was het spelletje levensweg. Althans, dat dacht ik toch. Vroeger, toen de dieren nog konden spreken, er nog een muur stond in Duitsland en alle mannen een legerdienst kregen, toen was er een fijn gezelschapspelletje met dezelfde titel. Dus, op naar de briefings. Die weed smorende Nederlanders zagen dit net iets anders… Zij zagen meer je levensloop voor je.
Wel, ik kan je zeggen dat die van mijn broer en ik er iets anders heeft uitgezien.
Stage 1, je zit op de stoel, zonder wapen… Op de beep snel je de trap op en je ligt in een wieg/baby-parkje met speelgoed. Maar ook een sniper geweer met één patroon en één ballon op 100 meter. Dus, van kleins af aan zie je je levensloop voor je stages verschijnen. Klein begonnen, groots geëindigd. No problemo. In mijn wiegje lag in plaats van een rammelaar een handgranaat en boven mij draaide een F16 met groene helicoptertjes rond met het deuntje van paint it black…
Kaboem, i love the smell of napalm in the morning…. Liggend had dat ballonnetje geen schijn van kans. Ik spring de stelling af en hol naar stage 2 waar mijn wapen op een tafel ligt te wachten om eens lekker misbruikt te worden.
In je tweede stage ben je al een kind en mag je gezelschapsspelen doen. Vier op een rij van MB heeft iedereen wel gespeeld. Dus, voor je staan in random configuratie vier kunststof rondjes te wachten om weg geschoten te worden. Tot zo ver, geen probleem. Echter, dit is DSR. Schiet je in een leeg rondje er onder/boven/diagonaal dan vervallen al je punten. Schiet je ze alle vier, verdubbelt die scoren. Mmm tricky. Men MP5 doet die feilloos en vrolijk huppelen we naar stage drie.
Even melden, in de briefing heb je met een kleurendobbelsteen gegooid. Die kleur pak je mee gedurende je leven. Op stage drie staan immers twee V-Tac barricades. Enkel door de juiste opening met uw kleur mag je een twintig pins uit de rek knallen. De mooie grootste opening staat mooi naar je te lonken maar als je die benut dan ben je meteen je punten kwijt.
Ik kruip op de grond en schiet door een muizen gat op de doelen. Fuck, hapering. Frommel frommel knal en opnieuw gedoe. Nieuw magazijn er in en verder rammen tot er weer wat fout gaat. Fuck dit, door naar de tweede V-Tac want je dient ze alle twee te gebruiken.
Twintig plus één bonuspin verder loop ik door naar stage vier. Je bent wat ouder en je mag naar de kermis. Een vijftal pins hangen te bengelen en eentje activeert een swinger. Bijkomend is er een touwtje waarmee je een handje ziet dat opkomt. Schiet alle vingers af voor een bonus. En hey, er is nog een rij mij van die kalkpijpjes ook. Opnieuw storingen en ik geef geen high five aan dat handje. Al de rest schiet ik wel aan flarden. Ik hoor de sound of the police dus ga er instinctmatig al vandoor. Dju, men ouders straffen me met een time out.
Je leest dit goed, midden van je run staat een strafknop die na activatie, je een ongekende straftijd opgeeft waarbij je braafjes op een stoel moet zitten. Wie bedenkt dit!!!
Vol ongeloof wacht ik op het lampje en dan mag ik verder op men scooter. Zoals elke zestienjarige malloot op zijn brommerke negeer ik alle verkeersborden en ram ik twintig schoten op twee MKZ schijven die in de tros borden verstopt zitten.
Inmiddels zijn we groot genoeg om al eens naar de kroeg te mogen gaan. In de kroeg staat een metertje bier te wachten. Die gaan er meteen in ; ) Tevens mag je dan wat gokken met de (juiste) kaarten. Eén foute kaart en je punten zijn weer om zeep. Nog snel een dartspijl gooien. Een bullseye leverde je een honderd extra op. Buiten die drie 180’s heb ik geen geluk…
Na de kroeg, tijd om een stapje in de wereld te zetten en meteen een blauwtje op te lopen.
Mijn kleur in de briefing was blauw, dus, tussen die tros verschillend gekleurde stoppins schoot ik de juiste er tussen uit. Ondanks die stronthoop aan haperingen en extra magazijnwissels, toch nog derde. Prima, helemaal zen…
Djezus, waar blijven ze die inspiratie toch halen om steeds origineel uit de hoek te komen.
Te gek voor woorden. Merci voor de wedstrijd, service en onthaal.
“What if then” was weer van de partij in auto, das het ultieme teken dat het een goed gebalanceerde match was.
Merci!!!
Joe