Deze ochtend een kudde Belgen opgeladen en richting Amersfoort gereden. Eens aangekomen heb ik me in aangepaste outfit gezet en komen aanmelden. Claud was ook van zijn woord en bijgevolg liepen er tussen al die kiekes, ezels en apen nog eens een koe met ferme tieten rond en een Belgische kangaroo.
Het plannetje voor de kwalificatierun zag er eenvoudig uit maar een snelle blik op de voorlopige scores gaf meteen aan dat er meer aan de hand was dan een beetje snel juist schieten.
Een paar gevestigde waardes stonden toen al niet meer in de top 8. WTF? Er zijn maximaal iets van een 670 punten te rapen en de meesten halen met moeite 400 bij elkaar
Toch eens beneden op recce gaan om te zien waar het schoentje knelt.
Wel, het knelt in al zijn eenvoud. Geen tricky dingen die je kan vergeten onderweg, geen mindfucks, nope.
Gewoon, kei moeilijke stages met een hoog technisch level.
In men kangaroopak verschijn ik aan de start en off we go on the beep. Fucking hot! En dan gaan die domme kut beesten nog eens in een warm land wonen!
Ik loop als een konijn met adhd naar Stage1. Knielend en krappe shootingbox. 10 Theos uit de rek knallen kan niet zo moeilijk zijn op 50 meter. Echter, ze hangen randomly door elkaar en dus niet met de gesloten kant naar je toe. Dus als je center mikt, gaat je kogel en los door. Het kost me wat extra treffers en schoten maar ze gaan er toch allemaal van af.
Go, naar stage 2. Een IPSC bobber omflankt met grote No-shoots verwacht graag tien tellende treffers. Met 3x een spervuur te geven maak ik het wijselijk besluit IPSC/PCC vaarwel te zeggen (en LVR te schieten). Nu komt er al wat techniek bij kijken. Je loopt dus nu terug richting publiek maar je wapen moet richting kogelvanger blijven. Niet simpel als het parcours ook nog eens zig-zag is en wat spring obstakels. Stage3 ziet er uit als een grote kerstboom met kleine bierviltjes in. Afstand schat ik 30 meter. Tja, MP5, red dot, geen vergroting en dus geen feedback. Ik merk ook dat ik niet stabiel de doelen kan oppikken. Een schot of 7 en ik bol het af naar stage4 en probeer men wapen magnetische noorden van de kogelvanger te laten volgen… 4,Das een leuke. Railplate op 50 meter. En links en rechts een A4 tje die graag vijf treffers krijgt. Dit is zo ongeveer de enige stage die vlot ging. Opnieuw in magnetusmode naar het publiek toe om daar het bed in te duiken. Enfin, onderweg de RO er nog even afgelopen. Die jongens hebben vandaag ook een marathon tussen de kiezen vermoed ik zo. Dat er af en toe eentje stuikelt over zijn tong is dan ook niet abnormaal. Op het bed, halthouding. Stop, je mag niet enz. Yep, hij had weer eens gelijk. Links een kogel vanger met clays, appeltje eitje. In de verte, op 100 meter, een meesterkaart. Ballistisch gezien 12 cm bulletdrop. Corrigeren en knallen maar. Einde wedstrijd als je een rode stoppin raakt, met je rode dot natuurlijk…
Enfin, ik zal 4de worden en mijn kangaroosluitspier kan zich even ontspannen. De shoot-off in in range nu.
Ik zag de run van Shooter en die leek me vlot te gaan. Shooter op5.
Guus ging er vandoor als een brandende hond, een paar schoten hier, een paar schoten daar. Weinig punten. De railplate leek te verdampen door de treffers in de zandzak maar gelukkig pakt hij die broodnodige 100 puntjes nog mee.
Guus, 8ste, de Guus, 8ste? WTF Dit was een gamechanger
door Guus
Ik denk niet dat er ooit een Nk is geweest, waar de schutters zo dicht bij elkaar zaten. Zowel de main match, als de shoot out waren super spannend.
Gedreven door een gezonde dosis spanning, was het afwachten tot ik eindelijk mocht gaan starten met de main match. De scorelijst, van mijn voorgangers, hing al in de kantine. Man man man wat zat dat dicht bij elkaar. Velen waren verbaasd dat er al verschillende kanshebbers niet bij de beste 8 zaten. De gevestigde orde wordt bijgehaald!! Iets wat geweldig is voor DSR!!
Eindelijk mag ik van start. In mijn hoofd heb ik een hele simpele strategie. Hard lopen, rustig schieten. Nu ken ik mezelf al een tijdje…. Dat harde lopen, gaat doorgaans wel goed. Rustig schieten 
,….. neeeeeeeeh… Dat lukt nog steeds niet. Als een razende gek naar stage 1. 10 Theo’s uit het rek schieten. Dit ging op zich wel ok. Stage 2, 10 treffers op de bobber. Na de eerste sweeper wist ik een stuk of 7 schoten richting het doel te jagen. Na de tweede sweeper vond ik het wel mooi. 10 treffers waaronder 4 D-tjes…… Stage 3, niet te lang over nadenken. 1 schot en door… Stage 4, Even wat puntjes pakken. 2x RNR plus een rijplate. Is dat ding nou weg?…. Nog maar een paar erop dan… en nu?? De BC hield zijn kaken vakkundig op elkaar. Ik zag alleen maar stof…. toch maar gaan dan.
Stage 5, lekker te bed, even 6 kleiduiven pakken, een MKZ en de stop pin. Die MKZ werd helemaal niks. Ik zat maar te hijgen en te puffen van een klein stukje lopen…. Dan maar de stop pin pakken. Eindtijd: 156 sec.Langzamer dan ik in mijn hoofd had… Maar toch: Plek 8. Ik had er ook niet 1 seconde langer over moeten doen…. Shoot out gehaald….