Amaai men klokken.
De dag er voor een helse terug rit vanuit Oostenrijk en de ochtend nadien met moeite de uitgang van men bed gevonden.
Maar hey, het is DSR, wat kan er die dag nog misgaan
Onderweg nog enkele asiel zoekende Belgjes verzameld en dan naar Ijzendoorn. Geen fuk idee waar Ijzendoorn mag liggen maar het zal wel zo een nieuwe korte baan zijn waar we nog nooit geweest zijn. Dus, laden we de kleine MP5 in. Strak plan natuurlijk want eens die GPS nog een paar kilometer aangeeft komt de omgeving wel heel bekend voor. Godver, dat is hier Ochten of wa? Ochten, zoals in 100 meter baan, de schietstand met de kleine kantine waar ik nog NOOIT iets deftig heb geraakt…
Miljaar, dat begint weer goed. Briefing Time. Ome Marcel is weer uit het rusthuis gehaald en gezien er geen budget goedgekeurd was voor geautomatiseerde rolstoelen gaf hij dan maar de briefing. Staat ie daar te zwaaien met een paasmandje en een paar kleine eitjes. Die dien je mee te pakken en overal een eitje achter laten op de stage zou flink wat punten opbrengen.
Tijd om die domme Hollanders weer eens in de maling te nemen denk ik zo. Dus, ik ga men drop pouch halen en pas even of dat mandje er integraal in past. Zo moet ik straks niet met die mand sleuren en zijn men handen vrij. Appeltje eitje, wat kan er nog misgaan?
En dan sta je op de schietstand. Vermoedelijk heb ik vorig jaar lekkere wortels klaar gelegd voor de paashaas want voor het eerst in jaaaaren word ik niet als eerste op de baan geschopt. En over paaskonijnen gesproken… De foto spreekt voor zich.
Ongetwijfeld heeft de RO als bijberoep fulltime dragqueen te zijn in één of andere louche keet met een pluim in zen …. Ik ken niemand die zich zo graag verkleed als deze jongen.
Piep, en daar staan we weer met twee voeten in de realiteit. De wapenmeester gaf aan dat ik de paaseitjes gerust los mocht meepakken in men pouch en het mandje mocht laten staan. Het Paaskonijn op steroïden dacht daar anders over en ineens sta je daar met een kingsize mand en stalen eieren van een kilo het stuk of zo. Tjonge, waar halen ze die onzin weer vandaan.
Dus, sleuren aan die mand en maken dat je in de verte een stel paaseieren kan inpeperen met vijf treffers elk. Wat kan er nog misgaan.
Blam, klik en gedaan…
Eén zielig schot en gedaan.
Hmm, WTF magazijn er uit, stukken naar achter, onderste boven en noppes. De huls heeft zich professioneel vast gezet in de onder kast. Dan met de loop op de grond rammen om eens te kijken of de wetten van Newton nog van kracht zijn in Nederland. Enkel Murpy blijkt van dienst te zijn.
Ons Paaskonijn is blijkbaar zijn lekkere wortels niet vergeten van vorig jaar en geeft aan dat ik een restart mag doen. Thanks! Wat kan nu dan nog misgaan.
Piep² en here we go again. De MP5 stabiel door het gat. rammen maar en na enkele schoten klik… FUUUUUUUCK.
Deze keer hou ik het voor bekeken en ontlaad het wapen om snel door te vliegen naar stage2.
Stage 2 is geknield de beruchte tegeltjes van Ochten weg schieten op ongeveer 65 meter of zo. De steun is niet zo stabiel en de tegels hebben er niet zo veel zin in. De Mp5 is ook nog moe en klemt zich weer vast. Zo vast dat ik het wapen compleet uit elkaar moet halen zonder de kolf, lower of bolt op de grond mag leggen. Alsof er duizend Russen op me afkomen gooi ik de MP5 uit en in elkaar. De huls lacht me vrolijk toe als hij na wat schudden te voorschijn komt.
Tijd om niet te veel tijd te verspillen dus door naar stage3. (en niet vergeten ondertussen dat mandje mee te pakken en eitjes te leggen. Eén of andere onverlaat heeft nog een wip neer gelegd waar je met heel je hebben en houden over moet lopen. Springen mocht niet is me expliciet gezegd dus hang ik niet de kangaroo uit. Eens aangekomen moet je op een zwevend plateau je mandje en je ei kwijt. Niet evident en de ganse setup is even stabiel als één of andere Russische president. In de verte staan enkele mooie konijnenoren die smeken om geraakt te worden. Niet echt eenvoudig. Ook hier pak ik er een paar en dan maar door. Ik realiseer me tevens dat ik een ei vergeten ben in de box te leggen. Weg 25 Puntjes.
Mooi gedaan van de decorploeg! Zo te zien aan de gaten zijn Paashazen niet zo graag gezien in NL. Ze hebben evenveel overlevingskans als een kalkoen bij Kerstmis.
Eens op stage vier aangekomen dien je je twee voeten in een minibox zo groot als een Paaszakdoek te parkeren en dat klote mandje ook. Als je dan zo groot geschapen bent als ik is het wat nipt.
De afstand is niet zo gek ver maar zoals altijd in DSR, alles is lastiger dan dat het lijkt.
Oftewel raak je het kleine eitje met één schot. Ofwel dat medium eitje met drie treffers of wel pomp je acht gaatjes in dat grotere ei.
Als bijkomende mindfuck zitten er nog gaten in de witte zone van men voorgangers. Het lukt me met een slechts twee patronen het eerste ei te raken. De enige indicatie van een treffer in het zwart is dat je geen nieuw gat zit verschijnen in de witte zone. Ook het tweede eitje raak ik nog vlotjes.
Komaan, doooooor stage 5 is een soort Texas star met flesjes water. Gans het midden is een tellende -50Pnt No Shoot zone. Blam blam klik. Serieus? Ik vloek zo hard dat de huls er deze keer wel spontaan uit vliegt en maak ad fundum de flesjes leeg die nu als zot draaien.
Stage zes, zal ik het nog halen voor het fluitsignaal. Ik ram de deur open en gooi de MP5 aan de kant. Met de shotgun nog snel vier peppers inpeperen en dat gaat vlotjes.
Nu nog snel de MP5 laden en hopen dat ik nog tien maal op de meesterkaart kan schieten.
Halleluja, prijs de heer. De MP5 kucht nog tien patronen uit zijn oude lijf en geeft het dan finaal op.
Met zicht op de doelenzone.
Comfy als fuck….
Iemand heeft zich weten te amuseren met het decor ; )
Dat kleine eitje schat ik 2 cm diameter.
Enfin, blijkbaar ben ik ondanks al de haperingen en de velduiteenname toch nog ergens in de top 20 beland.
Hmm, die had ik niet meer zien komen…
Crew, dikke merci. Ondanks de vermoeidheid was het weer de moeite om de grens over te steken.
Anyway, ik weet wat ik voor men Pasen ga vragen.
Een nieuwe MP5 please…
Joe